De schaarste na de oorlog leidde niet alleen tot ander materiaalgebruik, maar ook tot besparing op materiaal en voorzieningen. Aan de Soendastraat werd op de oorspronkelijk geplande drie woonlagen nog een extra laag gebouwd zodat er nu 117 woningen opgeleverd konden worden. De dakterraswoningen waren bestemd voor jonge vrouwen die geen problemen hadden met het lopen van trappen. Zo spaarde men een lift uit. De nieuwe woningen in de Indische Buurt werden gesierd door moza�eken van pottenbakker Anno Smit boven de entree. Inmiddels is de flat gesloopt omdat hij niet meer rendabel te exploiteren was.