Marokkaanse spoorzoeksters

Nadia Bouras, Asma Gribi en Fatiha Laouikili zijn drie van de Marokkaanse deelnemers aan het project culturele spoorzoekers. Zij verzamelen verhalen en privé-foto's van de lotgenoten van hun ouders, de eerste generatie Marokkaanse migranten in Nederland. Vaak begonnen ze hun zoektocht bij die ouders zelf en kregen ze verhalen te horen die ze nog niet kenden. Hun interesse in de geschiedenis van Marokkanen in Nederland werd daarmee aangewakkerd. Een selectie van de door hen verzamelde foto's uit het Historisch Beeldarchief Migranten presenteren ze hier en tevens introduceren ze zichzelf en vertellen ze waarom ze het project belangrijk vinden. Hun speurtocht duurt nog voort en de grote wens is een boek te maken waarin al die foto's en verhalen een plek krijgen. Het project Marokkaanse culturele spoorzoekers wordt georganiseerd door het Historisch Beeldarchief Migranten en het Samenwerkingsverband Marokkanen Nederland.

Heeft u foto's of wilt u reageren:

Fatiha Laouikili (Douar Khababa 1976)

Koken was een aanknopingspunt

De Marokkaanse mannen in Nederland waren voor mij nooit meer dan schimmen op straat. Ze brachten hun tijd door in de moskee of in Marokkaanse theehuisjes en leken weinig geïnteresseerd in een leven in Nederland. Toen ik als culturele spoorzoeker voor het eerst met hen in dialoog ging, zag ik wie ze werkelijk waren.

De keuze van Fatiha

Nadia Bouras (Amsterdam 1981)

Dicht bij jezelf

Ik wilde er even tussenuit en besloot zes maanden in de Verenigde Staten te gaan studeren. Toen ik naar een onderwerp voor mijn onderzoek zocht, zei een professor tegen mij: 'Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan? Zoek het dicht bij je zelf!' Deze uitspraak was voor mij een openbaring.

De keuze van Nadia

Asma Gribi ('s-Hertogenbosch 1976)

Wie waren zij?

De laatste tijd zijn er in mijn directe omgeving mensen dood gegaan zonder dat ik stil heb gestaan bij wie zij eigenlijk waren. Het steekt dat ik te laat was om hun verhalen op te tekenen.

De keuze van Asma