In 1931 werd er een uitbreidingsplan vastgesteld voor het gebied tussen de Admiraal de Ruijterweg, Haarlemmerweg en Kostverlorenkade. Het werd Landlust genoemd, naar een oude hofstede. Drie woningbouwverenigingen kregen blokken op een rij toegewezen. Het Westen benaderde de architecten Merkelbach en Karsten, die voorstelden de gebruikelijke manier van bouwen in gesloten woonblokken te verlaten. Zij wilden het terrein in open stroken bebouwen, waarbij de zijkanten open bleven. Aan de ene kant was er vrij zicht op de binnentuin en de achterkant van de woningen, aan de andere kant kwamen lage bejaardenwoningen.
De 208 woningen kregen geen bergruimte op zolder maar een kelderberging en een gemeenschappelijke fietsenstalling. Doordat de achterkant van de woningen vanaf de straat te zien viel moest er een oplossing komen voor de was die nu in het oog viel. Een deel van het balkon werd omgeven door glas en bestemd als wasbalkon.