Om de woningnood in de mijnstreek beter aan te pakken en te zorgen dat de arbeiders niet 'ontspoorden' nam de priester dr. Poels in 1910 het initiatief tot de oprichting van Ons Limburg. Ons Limburg fungeerde als overkoepelende woningbouwvereniging die service verleende aan plaatselijke afdelingen. Een van de eerste complexen kwam tot stand in Hoensbroek, de Eerste Stap. In augustus 1913 zegende kardinaal van Rossum de 100 woningen in.
De huisarchitect van Ons Limburg, Jan Stuyt, was ook verantwoordelijk voor dit complex. In deze mijnwerkerskolonie was het doel vooral een gezonde leefomgeving van de arbeiders. In de Limburgse eengezinswoningen was nooit sprake geweest van alkoven. De ruime woningen hadden allen boven drie slaapkamers.