De oppositie tegen het dictatoriale bewind van Salazar en diens opvolger Caetano in Portugal (tot 1974) kwam niet alleen uit de sociaal-democratie en de communistische partij, maar ook uit delen van de katholieke kerk. Tegenstanders van het regime waren te vinden in emigrantengemeenschappen in Algiers, Brazilië en Genève. Na 1968 voegde zich daar een 'inheemse' studentenbeweging bij. Bij elkaar voedden zij een internationaal solidariteitsnetwerk voor Vrij Portugal, dat zich behalve op Portugal zelf ook richtte op de koloniën in Afrika en Indonesië. Toerisme was sinds de jaren '60 aanjager van de Portugese economie, dus richtte de Vrij Portugal beweging haar pijlen ook daarop.

Zie ook: Archief Tulipa Vermelha